Bij 1 op de 6 gaat zwanger worden niet vanzelf. Ook ik behoor tot de 1 op de 6…
Als mensen mij vroeger vroegen wat ik later wilde worden, hoefde ik daar niet over na te denken: Moeder! Ik had een grote kinderwens, wilde graag drie of vier kinderen. Dus toen ik op mijn 24e stopte met de pil, hoopte ik dan ook snel zwanger te zijn.
Helaas liep dat anders.
In mijn omgeving kreeg de een na de ander een kind… en een tweede… en soms zelfs een derde. Schoorvoetend werd me dat dan verteld. En natuurlijk was dat pijnlijk en confronterend, maar ik was ook altijd oprecht blij voor de ander, gunde de ander dat geluk! En omdat ik altijd heel open geweest ben over mijn wens en mijn traject, was er ook veel begrip in mijn omgeving, wat mij enorm hielp.
Pas na 14,5 jaar (ik had ondertussen een andere relatie) werd ik zwanger. Wat was ik blij! Toen ik met 9 weken een echo kreeg, bleek het niet goed te zijn. Bijna 2 weken heb ik gewacht op de miskraam en deze was heftig, heel heftig.
Maar ja, ik kón zwanger worden, dus wilde ik door!
Na een jaar merkte ik dat ik ‘op’ was en toen ben ik gestopt. Ruim een jaar later begon het echter weer zó te kriebelen, dat ik besloot tóch nog een poging te wagen en die was raak! Met een bekende donor deze keer, want ik was alleen, maar de wens was nog zó groot. Helaas liep ook dit uit op een heftige miskraam en toen ook de cryo het ontdooien niet had overleefd viel voor mij het doek.
Na 18 jaar (waarvan 15 jaar ‘actief proberen’), 9x IUI, 2x IVF en 2 miskramen kon ik niet meer. Ik kon en wilde mezelf dit niet nóg een keer aandoen.
Heb heel erg getwijfeld of ik geen spijt zou krijgen, omdat ik niet álles had gedaan wat (verzekeringstechnisch) mogelijk is. Totdat ik me realiseerde dat ik álles gedaan had wat voor MIJ haalbaar en mogelijk was… en misschien zelfs meer. Ik had álles gedaan wat ik kon en nu moest ik verder.
Dat verder gaan bleek hard werken.
Maar met de nodige hulp (van lieve familie, vrienden én een goede coach) kan ik zeggen dat ik sterker ben dan ooit. Het verdriet is niet weg, sterker nog: dat mag er zijn, want dat is en blijft een onderdeel van mij!
Ik geniet weer van het leven! Zie nu ook de voordelen van géén kinderen hebben en daar kan ik oprecht van genieten. Ook geniet ik van de baby’s en kinderen om me heen. Vooral van de kinderen van m’n zus (tweeling van 12 jr), die hebben een héél speciaal plekje in mijn hart!!
Nu ben ik een aantal jaar verder en heb ik een onwijs lieve vriend (die 3 kinderen heeft) en een geweldige hond en leuke kat. Ik kies ervoor om mijn focus te leggen op de mooie dingen van het leven, om de schoonheid te zien in dingen. Sinds ik zélf de regie in handen heb genomen van mijn eigen leven, is het leven zoveel leuker en zit ik véél beter in m’n vel. Héérlijk!
1 op de 6… dat ben ik… en het leven is mooi! 💚