Dubbel – Gedachten bij Moederdag

mei 11, 2018 | Blogs, Carla

Daar zit ik dan, aan tafel cadeautjes in te pakken, want het is ten slotte bijna Moederdag. Ergens de omgekeerde wereld: cadeautjes inpakken in plaats van cadeautjes krijgen.

En toch pak ik de cadeautjes met trots en een warm hart in. Gisteren ben ik met mijn neefje en nichtje naar de Hema gegaan, waar ze beiden voor zes euro iets mochten kopen voor hun mama, mijn zus. Mijn zus waar ik zo trots op ben, mijn zus die deze twee kanjers, een tweeling van negen, al die jaren met zoveel liefde alleen opvoedt. Mijn zus die áltijd klaarstaat voor mij en bij wie ik altijd aan kan kloppen en met wie ik onbeperkt mag en kan praten over mijn kinderloosheid.

Met heel veel zorg werden de cadeautjes gisteren uitgekozen en zondag worden ze ongetwijfeld met heel veel trots gegeven. Een moment waar ik naar uitkijk, maar ook tegenop zie.

Want ‘mijn meiden’ zijn niet hier om een cadeautje te geven, hebben geen knutsels gemaakt en komen me niet wakker maken met een zelf in elkaar gezet ontbijtje en natte plakzoenen. Nee, ‘mijn meiden’ hadden niet het geluk om geboren te worden en ik heb niet het geluk ze groot te brengen, lief te hebben en ze uit te zien groeien tot prachtige meiden. Wel heb ik het geluk ze mee te mogen dragen in mijn hart, zodat ze altijd bij me zijn.

Daarnaast heb ik het geluk dat mijn moeder er nog is. Mijn moeder waar ik zo blij mee ben, mijn moeder waar ik zo op lijk en waar ik trots op ben. Mijn moeder waar ik ook áltijd bij terecht kan en die me ook altijd heeft gesteund, en nog steeds steunt, in mijn hele proces rondom mijn onvervulde kinderwens én mijn boek.

En wat heb ik het getroffen met mijn vriend, mijn ouders, mijn zus en haar kinderen. Er gaat geen Moederdag voorbij of ze staan ook stil bij mijn ‘moeder-zijn’. Ik word gezien en erkend als moeder en dat is me zó dierbaar!

Dus Moederdag is dubbel, heel dubbel…
Er is het verdriet van mijn kinderloosheid, van ‘mijn meiden’ die er niet zijn. Al merk ik dat ik er gelukkig elk jaar weer beter mee om kan gaan. Maar er is ook de liefde voor mijn eigen moeder! En de vreugde en de liefde voor de mensen om mijn heen, die er voor zorgen dat Moederdag voor mij zeker niet alleen maar moeilijk is, maar die me laten zien wat ik heb én wat ik ben: een moeder zonder kind.