December 2013, mijn tweede (en tevens laatste) IVF. Spannend en heftig! Dit keer met een bekende donor, gezien mijn relatie een half jaar daarvoor beëindigd was. Maar na al achttien jaar bezig te zijn geweest (met wat kleine onderbrekingen), voelde het ook echt als mijn laatste kans.
Kerstnacht werd ik om vier uur wakker en slapen lukte niet meer. Want tsja, ik wilde met ochtendurine testen en ik moest zo nodig plassen, dat ik klaarwakker was. Dus ik mijn bed uit, en testen. POSITIEF! Daar zat ik, midden in de kerstnacht, met een positieve test.
Ik was zwanger! Wat een magische nacht! Een kerstnacht om nooit te vergeten: daar zat ik, samen met mijn kerstkindje. Kerst zou vanaf toen nooit meer hetzelfde zijn.
In januari ging het mis, ik kreeg een miskraam (mijn tweede). Ontroostbaar was ik. Verloren, gebroken. Maanden heeft het geduurd voordat ik er weer was, voordat ik weer zin had in dingen en kon genieten. Begin van die zomer was het zo ver: ík was er weer. Ik kon weer genieten en had weer zin in van alles.
Totdat ik op vakantie ’s nachts flauw viel en een zware hersenschudding opliep. Weer ziek, weer thuis. Weer terug bij af.
Nu vier jaar verder kan ik oprecht zeggen dat het goed met me gaat! Al ben ik van mijn hersenschudding helaas nooit helemaal hersteld. Ik kamp dagelijks met klachten en beperkingen en ben daardoor ook mijn geliefde baan als juf kwijt.
Maar, ik ben er weer. Ik heb weer zin in dingen en kan weer van dingen genieten. Ik voel me eindelijk weer mezelf!
Sinds begin deze maand woon ik samen met mijn nieuwe liefde. Wat dat doet dit me goed! Wat is hij onwijs lief en wat voel ik me thuis bij hem.
Maar nu is het weer bijna Kerst, en komt die kerstnacht er weer aan. Een confrontatie die elk jaar weer terugkeert. Want Kerst is inderdaad nooit meer hetzelfde sinds vier jaar terug. Op kerstavond denk ik elk jaar weer terug aan die ene kerstnacht, de nacht van mijn kerstkindje. Gelukkig is mijn lief bij me en kan en mag ik tegen hem aankruipen. Want mijn kindje, mijn eigen ‘kerstkindje’, is er niet en zal er ook nooit zijn. Al zit dat kerstkindje voor altijd verankerd in mijn hart (samen met haar ‘zusje’).
En na een kerstavond van bezinning en terugkijken, geniet ik de overige kerstdagen van onze familie. Met name van de tweeling (bijna 9) van mijn zus, die een héél speciaal plekje hebben in het hart van deze trotse tante.
Fijne en liefdevolle dagen gewenst!
x Carla