Ik kreeg en krijg regelmatig goedbedoelde tips van mensen en ik wil deze even doornemen. Ik ben me ervan bewust dat het voor de omgeving lastig kan zijn om iets te zeggen wat gewaardeerd wordt, vandaar ook deze uitleg, deels met een knipoog. Want die goedbedoelde tips zijn voor mij soms minder fijn om te horen.
Tip 1: Ga lekker op vakantie, dan ontspan je en kom je misschien wel zwanger terug.
Misschien heb ik het te algemeen opgevat en had ik even moeten vragen naar welk land we dan hadden moeten gaan. Ben je in Italië bijvoorbeeld vruchtbaarder dan in Frankrijk?
Tip 2: Neem een hond.
Zie mijn vorige blog. Missie volbracht.
Tip 3: Je moet er niet teveel mee bezig zijn.
Als je kinderen wilt, zit er niks anders op dan er mee bezig zijn. Zeker bij het doorlopen van een traject, is het onmogelijk om er niet mee bezig te zijn.
- Regelmatig ziekenhuisbezoeken, soms wel een paar keer per week. Daardoor ben je afwezig op het werk, ook al komt dat in de planning niet goed uit. Dat bezorgde mij vaak een schuldgevoel naar mijn collega’s toe.
- Geplande leuke dingen moesten soms geannuleerd worden, omdat je net die dag weer naar het ziekenhuis moest.
- Medicatie. Een tablet heb je zo ingenomen, maar het spuiten is lastiger. Zeker op verjaardagen, op je werk, tijdens een dag uit. Dan heb ik het nog niet eens over de vervelende bijwerkingen.
- Als je weer eens voor de zoveelste keer in een ongemakkelijke houding op een onderzoeksbank ligt. En ik kan nu niet zeggen dat ik er echt leniger van ben geworden.
Dus tja wat is er niet teveel mee bezig zijn? Mag een beetje dan wel? Is een beetje ermee bezig zijn wel garantie voor succes? Misschien had ik dat ook even moeten navragen.
Tip 4: Je moet het loslaten, vaak hoor je dat mensen toch ineens zwanger worden zodra ze het loslaten.
Ik vind deze opmerking behoorlijk frustrerend. Door te zeggen dat iemand het moet loslaten, kan die persoon het gevoel krijgen, zelf de veroorzaker te zijn van zijn/haar onvruchtbaarheid. Zou dat ook gezegd worden tegen mensen die ziek zijn? Je moet het gewoon loslaten, dan word je vanzelf beter. Ik geloof er dat twee ingrediënten op het juiste moment samen moeten komen, wanneer dat gebeurt, heb je gewoon ontzettend veel geluk.
Ik geloof er niet in dat loslaten ervoor zorgt dat ik alsnog zwanger wordt. En wat moet ik precies loslaten? Een kinderwens heb je, ook al wordt die niet vervuld. Als ik tachtig ben, heb ik nog steeds een kinderwens. Het is een deel van mij, het hoort nu eenmaal bij mij. Dat wil niet zeggen dat ik er geen vrede mee heb dat het zo is gelopen.
De tekening die bij de blog is geplaatst ontving ik van een lotgenoot. De tekening geeft in mijn ogen weer dat dromen vervliegen, maar tegelijkertijd een onderdeel van je leven blijven. Zodra je er vrede mee kan hebben, kan het leven wel fijner zijn. Die acceptatie doet ieder op zijn/haar eigen manier. Ik wil mijn blog dan ook afsluiten met een tip.
Geef mensen de ruimte in hun weg naar acceptatie. Soms gaat dat gepaard met verdriet, maar een luisterend oor, zonder oordeel, is dan al voldoende.