December 2013, mijn tweede en tevens laatste IVF. Spannend en heftig! Dit keer met een bekende donor, gezien mijn relatie een half jaar daarvoor beëindigd was. Maar na al achttien jaar, met wat kleine onderbrekingen, bezig te zijn geweest, voelde het ook echt als mijn laatste kans.
Kerstnacht werd ik om vier uur wakker en slapen lukte niet meer. Want tsja, ik wilde met ochtendurine testen en ik moest zo nodig plassen, dat ik klaarwakker was. Dus ik mijn bed uit, en testen. POSITIEF!
Daar zat ik, midden in de kerstnacht, met een positieve test. Ik was zwanger! Wat een magische nacht! Een kerstnacht om nooit te vergeten: daar zat ik, samen met mijn kerstkindje. Kerst zou vanaf toen nooit meer hetzelfde zijn.
In januari ging het mis, ik kreeg een miskraam (mijn tweede). Ontroostbaar was ik. Verloren, gebroken. Maanden heeft het geduurd voordat ik er weer was, voordat ik weer zin had in dingen en kon genieten. Begin van die zomer was het zo ver: ík was er weer. Ik kon weer genieten en had weer zin in van alles. Totdat ik op vakantie ’s nachts flauw viel en een zware hersenschudding opliep. Weer ziek, weer thuis. Weer terug bij af.
Jarenlang kampte ik dagelijks met klachten en beperkingen en daardoor ben ik ook mijn geliefde baan als juf kwijtgeraakt. In 2021 heb ik een training gevolgd bij Ander Leven en sindsdien kan ik zeggen: ik ben er weer.! Ik heb weer zin in dingen en kan weer genieten van de dingen die ik nog wél kan. Ik voel me eindelijk weer mezelf! Sinds een tijdje werk ik zelfs weer op een basisschool, nu nog voor vervanging en hopelijk straks definitief.
Maar nu is het weer bijna Kerst, en komt die kerstnacht er weer aan. Een confrontatie die elk jaar weer terugkeert. Want Kerst is inderdaad nooit meer hetzelfde sinds dat ene jaar. Op kerstavond denk ik elk jaar weer terug aan die ene kerstnacht, de nacht van mijn kerstkindje. Gelukkig is mijn lief bij me en kan en mag ik tegen hem aankruipen. Want mijn kindje, mijn eigen kerstkindje, is er niet en zal er ook nooit zijn. Al zit dat kerstkindje voor altijd verankerd in mijn hart, samen met haar ‘zusje’.
En na een kerstavond van bezinning en terugkijken, geniet ik de overige kerstdagen van onze familie. Met name van de tweeling, die bijna 15 jaar oud is, van mijn zus. Zij hebben een héél speciaal plekje in het hart van deze trotse tante.
Fijne en liefdevolle dagen gewenst!
x Carla