‘Ben je zwanger?’
Een simpele vraag op een vragenformulier van de neuroloog…een vraag met 4 antwoordmogelijkheden: ja, nee, weet ik niet, niet van toepassing.
Een simpele vraag waardoor ik járenlang van slag geweest zou zijn. Want wat wilde ik graag zwanger worden!! Wat had ik graag ‘JA’ willen antwoorden op deze vraag! Er was niets wat ik liever wilde…
En wat heb ik daarvoor geknokt… een jaar of veertien/vijftien (verspreid over achttien jaar) ben ik er actief mee bezig geweest. In mijn huwelijk, maar ook daarna in twee andere relaties én zelfs nog met twee verschillende donoren.
Zwanger werd ik twee keer… dus twee keer was het antwoord op deze simpele vraag ook daadwerkelijk ‘ja’. De eerste keer nadat ik al 14,5 jaar ‘bezig’ was en de tweede keer na achttien jaar. Beide keren was ik de gelukkigste vrouw van de wereld, maar beide keren liep het helaas uit op een miskraam… en werd het antwoord op deze simpele vraag weer ‘nee’.
‘Gelukkig’ heb ik beide keren mijn kleintje op mogen vangen en dus kunnen begraven op een heel speciaal plekje! Een plekje aan het water waar ik daarvoor al graag kwam, maar die me nu helemaal érg dierbaar is geworden! ‘Mijn meiden’ (zoals ik ze liefkozend altijd noem) liggen daar bij elkaar, iets waar ik dankbaar voor ben. Dankbaar dat ik ze een paar weken bij me heb gehad, dankbaar dat ze mijn leven hebben verrijkt, maar ook dankbaar dat ze daar nu bij elkaar mogen liggen en dus niet alleen zijn.
Het is nu twee jaar en negen maanden na mijn laatste miskraam en zo’n 2,5 jaar nadat ik weet dat ik definitief kinderloos ben. En ik kan zeggen dat het goed met me gaat! Mijn kinderloosheid heeft een ‘plek’, zoals men zo mooi zegt…
Ik heb het bewust niet over een ‘plekje’, want dat zou me ergens het gevoel geven dat het weggestopt zou zijn en dat is het zeker niet. Het heeft dus een PLEK, want het mag er zijn! Het verdriet mag er zijn en de pijn mag er zijn… en juist hierdoor kan ik er goed mee overweg en voel ik me sterk.
Mijn kinderloosheid, mijn hele traject én ‘mijn meiden’ hebben me sterker gemaakt en gemaakt tot de vrouw die ik nu ben… en daar ben ik trots op.
Dus toen ik die simpele vraag ‘Ben je zwanger’ vandaag zag op het formulier, werd ik niet meer verdrietig en deed het geen pijn… maar kon ik simpelweg en zonder aarzelen invullen: ‘niet van toepassing’
Jee… ik had niet verwacht dat deze vraag ooit écht simpel zou worden… maar dus wel 😉
Carla Beukers
13-10-2016