Veel mensen blikken aan het einde van het jaar even terug. Terug op de belangrijkste gebeurtenissen van het jaar. Wat ging er goed en wat minder goed. Zo ook ik.
Jarenlang was oud en nieuw voor mij maar lastig, want elke keer moest ik tot de conclusie komen dat er wéér een jaar voorbij was gegaan waarin het niet gelukt was, waarin ik niet zwanger geworden was en ik dus weer geen mama zou worden. Ik heb wat afgehuild met oud en nieuw.
Tot vijf jaar geleden, toen had ik in de kerstnacht een positieve test in mijn handen (na IVF, met behulp van een bekende donor) en ging ik dus zwanger 2014 in. Wow wat was ik gelukkig! Omdat ik grieperig was, bleef ik lekker thuis, alleen. Ik heb me nog nooit minder alleen gevoeld als die oud en nieuw, want ik was ten slotte niet echt alleen. Ondanks dat die zwangerschap ook uitliep op een miskraam, koester ik die oudejaarsavond nog steeds, want wat was die bijzonder!
Sinds die miskraam weet ik dat ik nooit kinderen zal krijgen, dat er nooit een kindje mama tegen me zal zeggen en ben ik dus de hoop voorbij. Ik ben na de miskraam héél diep gegaan en heb hard moeten werken om te komen waar ik nu ben. Pas toen ik me realiseerde dat dit verdriet en dit gemis niet over gaan, maar bij mij horen, pas toen ging het beter met me.
Nu is het weer bijna oud en nieuw en kijk ik terug op het afgelopen jaar. Een jaar waarin ik (sinds 9 december 2017) samenwoon met mijn lief en we samen genoten hebben van elkaar, onze hond, ons fijne huisje én de lieve mensen om ons heen! Een jaar waarin ik verder heb mogen groeien als mens. Ik heb nog beter geleerd om te kijken naar wat ik wél heb en kan en me minder te focussen op mijn beperkingen (die ik nog steeds heb door mijn hersenschudding), om te genieten van de grote en vooral kleine dingen om me heen. Het was een mooi jaar! Een jaar om dankbaar voor te zijn.
Daarnaast kijk ik uit naar het nieuwe jaar, een jaar met nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden. Dat het maar een mooi jaar mag worden! Ook voor jou!