Ik eindig mijn verhaal in De hoop voorbij dat ik alleen nog maar gelukkig wil zijn. Honderd procent is natuurlijk niet haalbaar, maar één van de factoren waar ik gelukkig van word is onze tien maanden oude labradoodle, genaamd Tibo. Ik, die tot anderhalf jaar geleden niet veel met honden had, word erg blij van dit schattige, aaibare, zwarte pluizenbolletje.
Via via hoor ik weleens dat wij onze hond als een kind behandelen. Ik vind het een interessante opmerking. Hoe doe je dat dan eigenlijk? Houdt dat in dat je je huisdier een warm en droog thuis biedt, eten, liefde en aandacht geeft? Je zorgen maakt als hij of zij ziek is, trots bent bij een overwinning of een prestatie? Dat je wilt dat je huisdier gelukkig is en kunt lachen om zijn ondeugende streken? Dat zijn inderdaad dingen die ik ons kind ook had kunnen bieden.
Krijgen mensen die ongewenst kinderloos zijn, maar wel in het bezit van een hond niet automatisch dat label opgeplakt? Zou dat ook gezegd worden bij mensen die kinderen en een hond hebben, maar geen kleinkinderen, dat ze hun hond als een kleinkind behandelen?
Ik besluit op google in te typen: hond behandelen als een kind. Ik ben echt verbaasd dat er daadwerkelijk onderzoeken naar gedaan zijn en dat er veel artikelen over te vinden zijn.
Ik ben van mening dat het feit dat wij geen kinderen krijgen, nog niet wil zeggen dat we het verschil tussen een hond en een kind niet weten. Juist doordat we nu een hond hebben, merk ik hoeveel liefde je voor een hond kan voelen en terugkrijgt. Laat staan wanneer je een kind zou hebben. Een hond kan mijns inziens een kind nooit vervangen. Voor zover ik weet geef ik geen fles aan mijn hond, kleed ik hem niet aan, heb ik geen kinderkamer ingericht, wordt er niet een extra bordje op tafel gezet, breng ik hem niet dagelijks naar school, enzovoort.
Wel maakt Tibo onze kinderloosheid dragelijk. Hij verrijkt mijn leven door zijn enthousiaste manier van begroeten, onze gezamenlijke wandelingen en de contacten die je daardoor met andere mensen hebt. Hij maakt mij blij, maar geeft mij ook steun en troost. Kortom Tibo is een onmisbaar gezinslid.