“Wat wil je later worden?”
Een vraag die vaak aan kinderen gesteld wordt. Voor mij was het altijd duidelijk, ik wilde moeder worden… en waarschijnlijk ook juf. Moeder ben ik helaas nooit geworden, maar juf wel… al heb ik ook deze droom nu los moeten laten (vanwege langdurige hersenschuddingklachten).
Vaak heb ik gedacht dat wie ik was samenhing met die twee dingen, dat die twee ‘titels’ bepaalden wie ik was… maar juist nu ik het beiden niet (meer) ben, wordt het me steeds duidelijker dat, hoe mooi die ‘titels’ ook zijn, ik zeker niet minder ben nu ik ze niet (meer) heb. Zo’n ‘titel’ definieert me ten slotte niet.
Ik ben nog steeds IK… of misschien juist wel STEEDS MEER IK.
Er wordt nog wel eens gezegd dat dingen die je vroeger leuk vond, je op latere leeftijd (in een andere vorm) vaak nog steeds leuk vindt. Hierbij de proef op de som:
- Met poppen spelen/vader&moedertje spelen… nou die lijkt me duidelijk 😉
- Schooltje spelen… ook een helder verhaal.
- Lezen… eindelijk kan ik weer fatsoenlijk een boek lezen (was na de hersenschudding héél lang niet mogelijk) en wat geniet ik daarvan!!
- Kleuren/tekenen… door de hersenschudding heb ik het kleuren voor volwassenen en het maken van tekstborden ed. ontdekt en ik vind het heerlijk om te doen!
- Schrijven… vroeger schreef ik al verhaaltjes en in dagboeken, nu noem ik ze ‘blogs’ 😉 En dan natuurlijk mijn twee boeken en de vele gedichten die ik schrijf.
- Buiten spelen… oké ik ben niet meer aan het kaatseballen/stoepranden/hoelahoepen, maar naar buiten met de hond vind ik nog steeds heerlijk.
- Bibliotheekje spelen… ja dat deden wij vroeger dus echt 😉 Ik was dus als vrijwilliger in de bieb (wat ik een tijd gedaan heb) best op z’n plaats J En ook mijn kinderminibieb in de voortuin sluit hier mooi op aan.
Dus eigenlijk wist ik het vroeger al… IK BEN GEWOON IK J… en daar word ik steeds blijer van.
(En in mijn hart zal ik áltijd mama én juf zijn… #koestermomentjes)